woensdag 30 januari 2013

Poetstechniek



De stoel kraakte onder zijn gewiebel.  Nog twee minuten… dan was het zijn beurt. De tandarts zei dat zijn tanden niet goed schoon waren. Dit was nu al de derde keer dat hij terug moest komen…

Hij kon er écht niets aan doen. ‘Minstens vier keer per dag’,  had de tandarts gezegd. ‘En eigenlijk liever na iedere keer dat je iets eet’. Maar er kwam altijd iets belangrijks tussendoor, waardoor hij het vergat.

Daar was die lieve assistente… met die blauwe ogen en die zachte G. Zou hij weer bij haar mogen?

Met zijn eigen tandenborstel hadden ze de vorige keren geoefend. Hij kreeg tabletjes mee. Als hij klaar was, moest hij daarop kauwen. Alles wat nog vies was, kleurde dan roze. Maar hoe goed hij ook zijn best deed… er zat altijd nog roze op zijn tanden. Hij háátte het!

De laatste keer had ze gezucht:  ‘Het  is niet leuk hè, als je steeds iets moet doen wat niet goed lukt? Weet je wat ? We draaien het om. Je neemt éérst zo’n plakverklikker, en dan haal je voor de spiegel met de borstel  gewoon al het roze weg. Dan weet je zeker dat je niets overslaat’.
 ‘Slim’,  zei hij,’ dan zie ik tenminste wat ik doe, en dan doe ik het ook niet fout!’

De assistente riep hem binnen.  Vier maal daags was niet gelukt. Haar haar tactiek wel! Zenuwachtig ging hij zitten. De stoel kantelde achterover. Eén voor één controleerde ze zijn tanden.

Haar mond zat verborgen achter haar mondkapje, maar hij zag haar blauwe ogen lachen. ‘Keurig! Goed gedaan’, zei ze met haar zachte G. 'Pak maar een speeltje uit de  la!’

Opgelucht trok hij de speelgoedla open. Hij voelde zich hier eigenlijk te oud voor, maar die mooie stuiterbal had hij weken geleden al zien liggen. 

WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: poetsen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

dinsdag 15 januari 2013

Nachtelijke decibels

Zes uur.  De eerste wekker gaat. Nu alweer. Ze slingert haar arm boven de deken en laat hem op goed geluk landen op één van de knoppen. Dat de wekker gaat betekent niet dat ze daadwerkelijk op moet staan. Het ‘uit’-knopje is kapot. Daarom gaat hij iedere dag af. Ook als het niet nodig is.

Ze probeer te bedenken wat voor dag het is.
Is het maandag? Dinsdag? Of toch maandag? Het duurt nog een paar tellen totdat ze de dag van gisteren weer in haar geheugen heeft en de dag van vandaag voor zich ziet.

Soms landt haar hand op de verkeerde knop.  Dan gaat de wekker uit in plaats van ‘snoozen’.  Daarom zet ze voor de zekerheid ook haar telefoon. Dubbele kansen dat het goed gaat.

Ze voelt zich brak. Toen ze vannacht voor de laatste keer op de klok keek was het 2.17 uur. Kort nachtje dus. En een lange dag met weinig pauze voor de boeg.

Naast haar wordt er lekker doorgeronkt. Daar is nog helemaal geen benul van afgaande wekkers en beginnende dagen. Het monotone geluid dreunt door haar oordoppen heen. Gelukkig klinkt het nu als een ronkende motor. Voordat ze in slaap viel klonk het hortend en stotend.  Soms was het ineens een poos angstaanjagend stil. Apneus noemen ze dat:  ademstilstand in je slaap.  Ze zeggen dat je er ontzettend moe van kan worden. Half slapend mijmert ze nog even door. De dutjes op de bank voor de tv. De middagslaapjes in het weekend. Het stoort haar net zo veel als het gesnurk. Ze is blij dat hij tegenwoordig wat dichter bij huis werkt. Hij vertelde haar ook weleens dat hij de auto had geparkeerd voor een ‘power-nap’ omdat hij tijdens het rijden in slaap dreigde te vallen.

De tandarts heeft al eens wat uitgelegd over een speciale antisnurk beugel die hij kan aanmeten. Een MRA.  Ze had het balletje voorzichtig nog eens opgegooid, maar echte stappen zijn er nog niet genomen. Er is een consult voor nodig bij een longarts, en een slaaponderzoek. En hij heeft er zelf te weinig last van om deze stappen te ondernemen.

Hij niet, nee…

Op haar nachtkastje gaat haar telefoon af. Het teken dat ze écht op moet staan. Ze zucht nog eens diep. Vannacht een nieuwe nacht met nieuwe kansen. Ze denkt dat ze er dan eentje op de bank parkeert,  dan kan ze weer wat extra uurtjes winnen.

Naast haar houdt het snurken op. ‘Môge, schat… Lekker geslapen?’

‘Mwah…’ ze maak er niet meer woorden aan vuil, en sleept zich naar de douche.
Zal ze vanavond toch maar weer bespreken of hij toch niet afspraak bij de tandarts wil?

Klik hier als je meer wilt weten over snurkproblemen en MRA.

Dit is een fictief verhaal. Iedere gelijkenis met personen is gebaseerd op louter toeval.

dinsdag 1 januari 2013

doe eens een ommetje in 2013

Onlangs liep ik op een vrije dag tijdens de zonsopkomst een rondje plaat. De 'plaatbewoners' weten intussen hoeveel moois de Bergse Plaat te bieden heeft. Maar voor de mensen die de Plaat niet kennen en van verder weg komen: de Plaat is op sommige plekken zo ontzettend mooi!

Is dat geen goed voornemen voor 2013? In plaats van hollen en vliegen van de ene naar de andere afspraak kunnen we ook gewoon een keertje een kwartiertje inplannen om te genieten van wat de omgeving te bieden heeft. Enneh... een Brabants kwartiertje kan toch ook makkelijk langer duren?

Stel dat u de komende tijd 's morgens vroeg een afspraak heeft bij de tandarts, laten we zeggen om een uur of 8. En stel dat die afspraak niet zo heel lang duurt. Hoe fijn is het dan om na die afspraak gewoon even te genieten van al het moois dat de plaat te bieden heeft.

Loop bijvoorbeeld eens linksom de praktijk uit, beklim de Beatrixberg en geniet van het prachtige uitzicht.




Of ga kijken hoe de zon opkomt boven het Markiezaatsmeer.





Wordt u op uw werk verwacht? Uw baas verwacht toch dat tandartsafspraken altijd uitlopen. Hier boekt u al tijdwinst! Laat tandarts Schäffer nu (bijna!) altijd stipt op tijd werken... u heeft hiervoor dus gewoon tijd over!

Of voelt u zich misschien een beetje nerveus of misschien wel bang voor een behandeling die u te wachten staat? Kom dan gewoon een paar minuten eerder. Loop even door naar de Binnenschelde. Maak daar een klein wandelingetje en geniet van het uitzicht over het water. Plant uw voeten goed in de aarde, ga rechtopstaan, neem een paar diepe teugen frisse lucht, en vul uw hoofd met positieve gedachtes. U stapt daarna vast en zeker met een heel ander gevoel de praktijk binnen.




Leuk hè? Zoveel moois, direct om de hoek van de praktijk....