Nachtelijke decibels

Zes uur.  De eerste wekker gaat. Nu alweer. Ze slingert haar arm boven de deken en laat hem op goed geluk landen op één van de knoppen. Dat de wekker gaat betekent niet dat ze daadwerkelijk op moet staan. Het ‘uit’-knopje is kapot. Daarom gaat hij iedere dag af. Ook als het niet nodig is.

Ze probeer te bedenken wat voor dag het is.

Is het maandag? Dinsdag? Of toch maandag? Het duurt nog een paar tellen totdat ze de dag van gisteren weer in haar geheugen heeft en de dag van vandaag voor zich ziet.

Soms landt haar hand op de verkeerde knop.  Dan gaat de wekker uit in plaats van ‘snoozen’.  Daarom zet ze voor de zekerheid ook haar telefoon. Dubbele kansen dat het goed gaat.

Ze voelt zich brak. Toen ze vannacht voor de laatste keer op de klok keek was het 2.17 uur. Kort nachtje dus. En een lange dag met weinig pauze voor de boeg.

Naast haar wordt er lekker doorgeronkt. Daar is nog helemaal geen benul van afgaande wekkers en beginnende dagen. Het monotone geluid dreunt door haar oordoppen heen. Gelukkig klinkt het nu als een ronkende motor. Voordat ze in slaap viel klonk het hortend en stotend.  Soms was het ineens een poos angstaanjagend stil. Apneus noemen ze dat:  ademstilstand in je slaap.  Ze zeggen dat je er ontzettend moe van kan worden. Half slapend mijmert ze nog even door. De dutjes op de bank voor de tv. De middagslaapjes in het weekend. Het stoort haar net zo veel als het gesnurk. Ze is blij dat hij tegenwoordig wat dichter bij huis werkt. Hij vertelde haar ook weleens dat hij de auto had geparkeerd voor een ‘power-nap’ omdat hij tijdens het rijden in slaap dreigde te vallen.

De tandarts heeft al eens wat uitgelegd over een speciale antisnurk beugel die hij kan aanmeten. Een MRA.  Ze had het balletje voorzichtig nog eens opgegooid, maar echte stappen zijn er nog niet genomen. Er is een consult voor nodig bij een longarts, en een slaaponderzoek. En hij heeft er zelf te weinig last van om deze stappen te ondernemen.

Hij niet, nee…

Op haar nachtkastje gaat haar telefoon af. Het teken dat ze écht op moet staan. Ze zucht nog eens diep. Vannacht een nieuwe nacht met nieuwe kansen. Ze denkt dat ze er dan eentje op de bank parkeert,  dan kan ze weer wat extra uurtjes winnen.

Naast haar houdt het snurken op. ‘Môge, schat… Lekker geslapen?’

‘Mwah…’ ze maak er niet meer woorden aan vuil, en sleept zich naar de douche.
Zal ze vanavond toch maar weer bespreken of hij toch niet afspraak bij de tandarts wil?

Klik hier als je meer wilt weten over snurkproblemen en MRA.

Dit is een fictief verhaal. Iedere gelijkenis met personen is gebaseerd op louter toeval.